در نهایت تمامی محققین به این نتیجه رسیده اند که ظاهر زیبای و دوام ونیر کامپوزیت تا حدودی به روش های پولیشینگ و تکنیک های فینیشینگ به کار رفته پس از فرم دهی آن بستگی دارد. مطالعات زیادی برای بررسی کارایی سیستم های مختلف پولیش دندان بعد از کامپوزیت انجام شده است که در آنها انواع مختلف سیستم های پولیشینگ بر اساس ساینده های مورد استفاده، اندازه آنها، انواع پوشش، تکنیک پولیش، بافت سطح پس از پولیشینگ، گرمای تولید شده طی آن، زمان پولیشینگ و زوایای ایجاد شده روی دندان ها بعد از آن را مورد بررسی قرار داده اند. نتایج این مطالعات نشان داده است که:

• به منظور دستیابی به ظاهر خوب بافت توجه به فرم دهی و مدلسازی کامپوزیت با استفاده از مواد Flowable بسیار مهم است.

• هر چه دندانپزشک کمتر از ابزارهای چرخشی استفاده کند نتیجه پولیش کامپوزیت بهتر خواهد بود.

• هرچه زمان صرف شده در مدل سازی و فرم دهی بیشتر باشد؛ مدت زمان مرحله فینیشینگ به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

• استفاده از ابزارهای مناسب و تکنیک تک مرحله ای، زمان زیادی را که روی صندلی طی کامپوزیت ونیر صرف می شود؛ کاهش می دهد.

• اما نتایج نشان داده است تکنیک پولیش دندان چند مرحله ای از لحاظ زیبایی و دوام، بسیار با کیفیت تر از پولیش دندان تک مرحله ای است.