پوسیدگی دندان شیری کودکان و عوامل موثر بر آن

اگرچه پوسیدگي دندان یکي از بیمارهای قابل پیشگیری است، اما یکي از شایع ترین بیماری های دوران کودک به شمار می آید .که بر سلامت عمومی کودکان تاثیر بسزای دارد. شیوع این بیماری با رفتارهای مراقبتي بهداشت دهان و دندان در کودکان ارتباط مستقیم دارد .

علرغم این واقعیت که پوسیدگی دندان ها تا حد زیادی قابل پیشگیری است , این بیماری شایع ترین بیماری در بین کودکان به شمار آید . این بیماری می تواند منجر به عفونت ، درد ،اختلال در گوارش کودک شود ، افزایش خطر پوسیدگی در دندان های شیری جدید و به دنبال آن تاثیرات نا مطلوبی در رویش دندان های دائمی شود . 

پوسیدگی دندان شیری

در اغلب کودکان بعد از ۳ سالگی فواصل بین دندان های خلفی بسته می شود و نواحی بین دندانی با مسواک به طور کامل تمیز نمیشود . بنابراین والدین باید نواحی بین دندانی را با نخ دندان تمیز کنند . قابل ذکر است پوسیدگی بین دندانی در دندان های شیری در بسیاری از مواقع در مدت زمان کوتاهی عصب دندان شیری را درگیر و درمان های پرهزینه عصب کشی را به بیمار تحمیل می کنند.

با روئیدن و ظهور دندان در دهان ، پلاک میکربی نیز بر روی آن تشکیل گردیده و شروع به تخریب و ایجاد پوسیدگی می کند پس بهداشت دهان کودک با رویش اولین دندان شیری آغاز می شود.

بهترین زمان برای شروع مراجعه طفل به دندانپزشک حدود ۹ ماهگی است و عادت به مراجعه منظم به دندانپزشک می تواند از پیدایش بیماریهای دهان و دندان جلوگیری کند.

از دست دادن دندان شیری

در صورتیکه شدت پوسیدگی دندان شیری به حدی باشد که چاره ای جز درآوردن آن نباشد پس از کشیدن دندان ، دندانپزشک با ساختن وسیله ای بنام Space Maintainer مانع از حرکت دندانها و جلو آمدن آنها و نتیجتاً حفظ فضای لازم برای رشد صحیح دندان دائمی می شود.

مکیدن انگشت

مکیدن انگشت تا ۲ سالگی یک رفلکس طبیعی برای کودک است و باعث احساس آرامش و راحتی اوست. پس از ۲ سالگی مکیدن انگشت کم کم روبه فراموشی نهاده و متوقف می شود و تا ۴ سالگی اگر متوقف نگردد بر شدت آن افزوده می شود که نشانه انفعال روحی کودک است.