شیرین کننده مصنوعی یک اصطلاح کلی برای طیف وسیعی از مواد جایگزین شکر است. این دست شیرین کننده ها در مواردی حتی از شکر نیز شیرین ترند و کالری کمتری دارند. اما تاثیر آن ها بر بهداشت دهان چیست؟ از شیرین کننده های مصنوعی بیشتر در صنعت و برای تولید محصولاتی مانند آدامس و شکلات استفاده میشود.

ماهیت کلی

شیرین کننده های مصنوعی به دو دسته کلی تقسیم میشوند:

دسته اول، شیرین کننده های بدون کالری هستند. ساخارین، سوکرالوز و آسپارتام از جمله قند های مصنوعی بدون کالری هستند. ارزش غذایی همین 3 مورد بین 180 تا 600 برابر شکر معمولی است.

دسته دوم “الکل قند ها” هستند. از الکل قند ها برای تهیه آدامس و آبنبات استفاده میشود. الکل قند تاثیرات منفی کمی بر دندان دارد اما کالری اش با شکر برابری میکند.

تخریب دندان

شکر به خودی خود به مینا دندان آسیب وارد نمیکند. بلکه باکتری های موجود در دهان با تغذیه از شکر میتوانند موادی را تولید کنند که برای مینا دندان مضر است. اما شیرین کننده های مصنوعی بر خلاف شکر، توسط باکتری های محیط دهان مصرف نمیشوند و در نتیجه ماده آسیب زایی نیز بر روی دندان ها تولید نمیشود. اگر فقط از لحاظ تاثیر قند های مصنوعی بر دندان ها به موضوع نگاه کنیم. جویدن آدامس هایی که قند مصنوعی دارند بسیار مفید است. چرا که باعث افزایش ترشح آب دهان میشوند.

اما در مواردی مانند نوشابه هایی که از قند های مصنوعی استفاده میکنند، قند های مصنوعی میتوانند بسیار مضر تر باشند، اما به صورت غیر مستقیم. به این صورت که در نوشابه های بدون قند، یا رژیمی، قندی وجود ندارد که خوراک باکتری های دهان شود. اما ماهیت اسیدی نوشابه همچنان برای مینا دندان آسیب زاست. مصرف کننده با تصور اینکه نوشیدنی رژیمی برایش سالم تر و مفید است، اقدام به نوشیدن حجم زیادی از این قبیل نوشیدنی ها میکند. در نتیجه آسیب بیشتری به دندان هایش وارد میکند.

مصرف

در مصرف هر چیز باید میانه رو بود. تا به این تاریخ، عوارض مشخصی برای شیرین کننده های مصنوعی شناخته نشده. اما استفاده این دست مواد بسیار مورد بحث بوده است. در هر حال توصیه میشود تا در استفاده از این قند های مصنوعی جانب احتیاط را رعایت کرد. به خصوص اینکه در برخی موارد مانند نوشابه ها، مواد مضر دیگری میتوانند به دندان و سلامت ما آسیب وارد کنند و نه الزاما شکر.

لطفا از کانال آپارات ما نیز بازدید کنید.